قوله تعالى: یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند، لا تکونوا کالذین کفروا چون ایشان مبید که کافر شدند، و قالوا لإخْوانهمْ و قومى را گفتند از برادران و دوستان خویش، إذا ضربوا فی الْأرْض آن گه که بسفر شدند (از بهر تجارت و در آن سفر بمردند)، أوْ کانوا غزى یا بغزا شدند (و در آن غزا کشته شدند)، لوْ کانوا عنْدنا اگر بنزدیک ما بودندى (و بنشدندى)، ما ماتوا در سفر نمردندى، و ما قتلوا و در غزا کشته نشدندى لیجْعل الله تا کند خداى، ذلک آن سفر و غزاى ایشان (بسخن ایشان)، حسْرة فی قلوبهمْ در بغى و حسرتى در دلهاى کسان آن مردگان و کشتگان، و الله یحْیی و یمیت و الله است که مىزنده کند و مىمیراند، و الله بما تعْملون بصیر (۱۵۶) و خداى بآنچه شما مىکنید بیناست و دانا.
و لئنْ قتلْتمْ فی سبیل الله و اگر کشتند شما را در راه خدا، أوْ متمْ یا بمیرید، لمغْفرة من الله و رحْمة آمرزشى از خدا و رحمتى که بشما رسد و شما بآن رسید، خیْر مما یجْمعون (۱۵۷) به است از آنچه شما مىگرد کنید درین جهان.
و لئنْ متمْ أوْ قتلْتمْ و اگر بمیرید یا بکشند شما را، لإلى الله تحْشرون (۱۵۸) با خداى مىانگیزانند شما را.
فبما رحْمة من الله بنهمار بخشایشى از خداى لنْت لهمْ چنین نرم بودى و خوشخوى امت را، و لوْ کنْت فظا و اگر تو درشت بودى غلیظ الْقلْب ستبر دل بىرحمت، لانْفضوا منْ حوْلک. باز پراکندندى از گرد بر گرد تو، (و حلقه صحبت تو شکسته گشتى)، فاعْف عنْهمْ فرا گذار ازیشان، و اسْتغْفرْ لهمْ و آمرزش خواه ایشان را، و شاورْهمْ فی الْأمْر و با ایشان باز گوى در کارى که پیش آید، فإذا عزمْت آن گه که عزم کردى و بر آهنگ کار خاستى، فتوکلْ على الله پشت بخداى باز کن، إن الله یحب الْمتوکلین (۱۵۹) که خداى دوست دارد کار بوى سپارندگان و پشت باو بازکنندگان.